Geschreven door RedactieLeven met PTSS
Roy Kolmer is een Bosnië-veteraan die in 1996 uitgezonden is geweest naar voormalig Joegoslavië....
Homeopathische behandeling van een Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS)
Nieuws
Geschreven door Redactie- Geplaatst op 30 november 2020
- 0 reacties
Er zijn meer mensen met een Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS) dan je denkt. Wat gebeurt er met iemand die afschuwelijke dingen heeft gezien en meegemaakt?
Beelden staan vaak op het netvlies gebrand. Dromen of nachtmerries verstoren de slaap en het dagelijks leven wordt van een heel andere orde. Wat verandert er? Hoe diep heeft dit invloed op mensen? Te denken valt aan vooral mensen uit de hulpverlening; Ambulanceverpleegkundigen/medewerkers, artsen, verpleegkundigen, brandweermensen etc.
Maar ook aan treinmachinisten, een juweliersoverval, gijzelingen, soldaten die uitgezonden worden naar oorlogsgebieden, mensen die een trauma voor hun ogen hebben zien voltrekken zoals het instorten de vuurwerkramp in Enschede, de brand in Volendam de crash van Turkish Airlines bij Schiphol en andere rampen. De impact hiervan is zeer verstrekkend en heeft gevolgen voor het verder leven van zowel betrokkenen als familie, werkgevers, hulpverleners of omstanders.
Homeopathie kan daar veel in betekenen. Recent zijn tientallen klassiek homeopaten extra geschoold in de behandeling van een Post Traumatisch Stress Syndroom. Bekijk hier bij wie je terecht kunt »
Ervaringen van mensen met een Post Traumatisch Stress Syndroom
Ongeluk op boerenerf
“We waren aan ‘t verstoppertje doen. En ineens… het leek of mijn nichtje niet meer kon rennen en voor ik het wist zag ik haar vastzitten. Overal was bloed, paniek, traumahelikopter, ambulance etc. En niemand zag mij…. Ik was 9 jaar. Ik rende alleen maar rondjes om de tafel heen. Alleen maar dát… En niemand bekommerde zich om mij. Maar ik was de enige die alles gezien had. Ze is haar rechterarm helemaal kwijtgeraakt op dat moment.”
Zelfdoding
“Ik werk in de zorg. Naar aanleiding van een berichtje gingen we kijken bij twee cliënten…. samen hadden ze een eind aan hun leven gemaakt en wij vonden ze…”
Treinmachinist
“Ik heb ongelooflijk veel mensen onder de trein gekregen. Hulp en nazorg was er niet in die tijd. Een pilsje drinken samen… ’s morgens, ’s middags of ’s avonds. Maar dat hielp niet. Niemand kon me helpen en als ik mijn ogen sluit om te gaan slapen, zie ik steeds de meest indrukwekkende beelden weer terug. Altijd, overal en al jaren na dato…”