Parkinson en homeopathie: Een patiëntervaring
Nieuwsbrief
Geschreven door Redactie- Geplaatst op 7 april 2017
- 0 reacties
Geschreven door RedactieIk ben een vrouw van 38 jaar. Ik kwam in aanmerking met homeopathie door een tip van iemand in mijn omgeving die zelf heel veel ervaring met homeopathie heeft.
Mijn klachtenpatroon dateert van jaren terug waarin ik rond mijn 20ste spraakproblemen kreeg in de vorm van spraaktremoren. In eerste instantie had ik dit alleen bij nervositeit/ examens en bij vermoeidheid. Gaande weg kwam het steeds vaker voor, ik sprak uiteindelijk alleen nog maar met ernstige bevingen in de stem, mensen om me heen vroegen zich af of er iets aan de hand was maar ik sloot mijzelf daar steeds meer voor af, ook was ik niet in staat om hulp te vragen van een logopediste o.i.d. Ik voelde mij daar te kwetsbaar voor en wilde niet onder ogen zien dat ik steeds meer begon te trillen.
Trillingen
Rond mijn 30ste kwamen daar klachten bij als trillingen in duim en pink. Ook merkte ik dat ik hele stijve kuiten had en last van rug en schouders. De spraak begon te verslechteren en ook trager te worden. Ik droomde ‘s nachts zelfs dat ik niet meer kon spreken en zag dit in werkelijkheid ook gebeuren. Ik was daardoor angstig en ontoegankelijk voor mezelf en ook voor anderen. Ik bouwde een muur om me heen. Met tennis kreeg ik een zweepslag op de kuit en de fysiotherapeut constateerde een extreem hoge spierspanning. Deze is behandeld met infrarood straling, na die behandeling namen de trillingen in handen erg toe, maar nu ook in andere ledematen als tenen, armspieren en bovenbenen.
Drie jaar geleden zat mijn spraak in een dusdanig dieptepunt dat ik besloot om naar de huisarts te gaan. Gezien het ziektebeeld van mijn vader;op jonge leeftijd Parkinson en daaraan gerelateerd met eigen vermoedens die ik bij de huisarts uitsprak, wilde hij me laten onderzoeken door een neuroloog om Parkinson uit te sluiten. Deze zei dat ik me niet ongerust moest maken en dat ik veel te jong ben voor Parkinson. Hij deed een aantal onderzoeken en ik heb een EEG gehad en een MRI scan. Dit ook om andere dingen uit te sluiten.
Koud en stijf gezicht
De neuroloog adviseerde om terug te komen als de klachten verergerden. Ik heb mij toen aangemeld bij een logopediste waar ik ruim 1,5 jaar in behandeling ben geweest en de spraak verbeterde maar is niet optimaal. Doordat ik niet meer zoveel trillingen in mijn spraak had viel het op dat ik monotoon sprak en dat ik meer slikklachten kreeg. Ook had ik vaak een koud en stijf gezicht. Mimiek, ademen en vloeiend spreken kostte me steeds meer moeite en energie, ook werden mijn handen en spieren steeds stijver en onderhevig aan nog meer trillingen.
In het voorjaar van 2006 besloot ik om wederom naar de neuroloog te gaan. Deze constateerde hetzelfde en concludeerde vooralsnog familiaire tremor met in de verwachtingslijn van Parkinson (er ergens tussenin). Hij wilde mij Propranolol en nog iets anders voorschrijven. O ja en dat kon slecht zijn voor hart en bloedvaten. Hier schrok ik erg van en heb dit geweigerd en er is overlegd dat ik terug zou komen als het erger werd. Binnen 5 minuten stond ik weer buiten.
Vastgenageld
De klachten ontwikkelden zich die zomer voort en ik voelde mij steeds minder energiek. Mijn kracht nam af en ik voelde mij letterlijk en figuurlijk vastgenageld. Ik was volledig geblokkeerd in mijn spraak maar ook in beweging werd ik beperkter. Ik hield dingen krampachtig vast, bijvoorbeeld het stuur van de fiets en kon ook niet meer ontspannen. Het moeite krijgen met aanspannen en dan weer ontspannen van spieren werd een groot probleem. Daardoor viel ik na een late dienst die ik gedraaid had nauwelijks in slaap, mijn spieren werkten nog een aantal uurtjes door en dat gaf me erg veel onrust. Bijna was ik zover dat ik wederom naar de neuroloog zou gaan maar toen kreeg ik een tip van een nauw betrokken collega om eens naar een homeopaat te gaan. Ik was gelijk geïnteresseerd maar wel erg sceptisch. Ik heb nog een maand gewacht met bellen, had mijn vraag wel op de vraagbaak gezet en ik had het telefoonnummer gekregen van mijn collega. Op het moment dat ik mijn hele schouder/nek en onderrug had vastzitten kon ik niet meer, op het werk ging het ook slechter, ik verstarde en op dat moment was het voor mij: of de neuroloog ( met bétablokkers en enkel symptoombestrijders een leven lang): of de homeopaat. Dan maar de homeopaat, (wie niet waagt die niet wint).
Behandeling van Parkinson
De eerste afspraak voor een intake was gepland in september 2006. Ik werd vriendelijk ontvangen in de homeopathie praktijk in Almelo. Ik kreeg koffie en er werd uitgebreid de tijd voor me genomen, ongekend na mijn ervaring bij de neuroloog. Er werd me van alles gevraagd over mijn ziektegeschiedenis en anamnese. Ook over schokkende gebeurtenissen, familieziektes en karakter/beleving. Oké prima, dus ik heb alles verteld maar, “eerst zien en dan pas geloven”, zei ik.
De eerste week met de twee middelen verliepen met licht resultaat. De eerste dagen beefde ik op sommige momenten wat erger maar ik voelde toch wat ontspanning in mijn spieren. De week erna werd ik om een avond wat zweterig en misselijk, daarna ging het weer beter. Ik meende dat mijn gelaatspieren iets minder strak werden en mijn spierkramp nam af. Af en toe kwam dit terug maar het zakte ook wel steeds weer meer af. Er zat vooruitgang in en het vertrouwen nam steeds meer toe. Ik mailde en belde de eerste weken met mijn homeopaat en het vertrouwen nam toe doordat ik verbetering merkte in de tremoren maar ik werd ook opener en toegankelijker voor mezelf en anderen. Ik sliep goed maar voelde me soms wat suf en te relaxed.
Na 1,5 maand nam de vermoeidheid toe, mogelijk ook een griep onder de leden want ik had tot dan toe steeds een griepspuit gehad. Dit jaar voor het eerst niet meer. Ik kreeg een ander middel.1 van de eerste middelen kwam te vervallen. De vermoeidheid bleef, nog een ander middel en uiteindelijk van de eerste twee middelen af. Langzaam namen in December de klachten weer toe, maar in verergerde mate, met blokkades. Ik had extreem last van spierstijfheid in ging daarmee naar de fysiotherapeute. De schouder en nek zat volledig vast en ik had het gevoel dat ik een soort koud hard stuk in mijn schouder had. Ook had ik hele stijve bovenbeenspieren.
Bij de homeopaat kreeg ik de eerste twee middelen weer voorgeschreven met een ander middel erbij voor de vermoeidheid Inmiddels ben ik in de tweede behandeling van de fysiotherapeut. 2 Weken later sloegen de eerste middelen aan en gelijk een was de diepe spierspanning binnen twee weken weg. Ik ben slechts tot een derde behandeling van de fysiotherapeut gekomen, ze stond versteld van het resultaat.
‘Gereset’
Nu inmiddels 3 maand later heb ik geen last van stijve nek en schouder spieren, mijn mimiek en gelaatsuitdrukking is milder en meer ontspannen, ik tril nauwelijks in mijn handen, heb nauwelijks last van slikproblemen, mijn ademhaling komt meer vanuit de buik en spreek wat sneller en vloeiender. Dit is nog steeds niet optimaal overigens. De kuitkramp is voorbij ik sport weer en ik bijt niet meer op mijn tong (dit gebeurde soms ineens als ik sprak net alsof ik geen controle had over de spraakbeweging). Mijn zelfvertrouwen neemt toe, ik heb het idee dat ik elke week wel door een barrière heen breek en onderhevig ben aan verandering op emotioneel en lichamelijk vlak.
Ik heb het gevoel alsof ik ben “gereset”, ook al ben ik nog niet voor de volle 100% vrij van klachten ondanks dat deze in versneld tempo af nemen. Het meest belangrijke is dat mijn toekomstbeeld er positiever uitziet en dat ik weer hoop heb zonder dat de ziekte van Parkinson als een donkere wolk boven me hangt. Het is naar de achtergrond verdwenen. Daarbij komt dat ik minder last heb van allergieën en verkoudheden. Geen reguliere genees(knutsel)kunde meer aan mijn lijf…
Mijn sceptici is 360 graden gedraaid en dat dankzij een tip van een collega! Geweldig dat er zoveel moois in die kleine flesjes zit…