Plannen voor een nieuw ‘vaccinatiezorgmodel’ (deel 2)

Is vertrouwen in het Nederlands vaccinatiebeleid verantwoord?

‘The day the power of love overrules the love of power, the world will know peace’
– Mahatma Gandhi – 

In de zomer van 2014 stuurt Minister Schippers van Volksgezondheid, de tweede kamer een brief waarin zij haar voornemens kenbaar maakt om een vaccinatiezorgmodel te ontwikkelen waarin ‘alle vaccins de weg naar de burger kunnen vinden’. Het roept vragen op.

1. Hoe groot is de noodzaak voor dit zorgmodel?
2. Waar is de wetenschappelijke onderbouwing voor een dergelijke kostbare nieuwe ontwikkeling?
3. Hoe vindt precies de besluitvorming plaats? Welke instanties en personen zijn hierbij betrokken, waar begint het, volgens welke procedures verloopt het besluitvormingsproces en wie nemen uiteindelijk de beslissing?

In deel 1 van dit artikel (Spiegelbeeld mei-uitgave 2015) zijn naar aanleiding van de eerste vraag drie ziektes bestudeerd waarvoor er ‘ongebruikte’ vaccins op de markt zijn. Er is ook gekeken naar wat er bekend is over deze vaccins. In deel 2 van deze analyse gaan we kijken naar de politieke en financiële aspecten van de (nieuwe) regelgeving. Al met al heeft het meer weg gehad van het openen van een beerput dan van een politiek gezond beleid. De ontnuchterende constatering is dat onze democratie geïnfiltreerd lijkt te zijn door farmaceutische bedrijven.

Wie bepaalt in de democratie: het volk of de industrie?

Volgens de lessen maatschappijleer die onze kinderen op de middelbare school krijgen heeft de minister de bevoegdheid om een wetsvoorstel in te dienen bij de tweede kamer. De volksvertegenwoordiging stemt over het wetsvoorstel. Heel mooi zo’n democratie – maar aan de basis ligt de volgende vraag: wie of wat inspireert de minister tot het schrijven van het wetsvoorstel? Het volk? Farma? De buurvrouw? Waar is het onderzoek waaruit blijkt dat er een vraag is, een noodzaak, vanuit de bevolking? Waar zijn de cijfers, de feiten? Wie zitten er te springen, of zelfs maar te wachten op weer een nieuw vaccin of een ‘vaccinatiezorgmodel’?

De minister vertegenwoordigt de belangen van het volk – tenminste in theorie. In de praktijk lijkt de farmaceutische industrie achter de schermen met een zeer verleidelijk lispelend stemmetje haar het een en ander in te fluisteren. Het lijkt erop dat mevrouw Schippers zich niet baseert op een zorgvuldige analyse van ziekte- of sterftecijfers, niet op petities, pollen of enquêtes, maar dat ‘nieuwe vaccins die op de markt komen’ aanleiding zijn tot nieuwe beleidsmaatregelen.

Laten we eens kijken door welke instanties zij zich laat adviseren bij het schrijven van haar voorstel en in hoeverre de lobby van de farmaceutische industrie hierin binnengedrongen is. In willekeurige volgorde hebben de volgende instanties een vinger in de pap: het Apollo Netwerk, de Gezondheidsraad, Dutch Vaccines Group, en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).

1. Het Apollo Netwerk

“Het Apollo Netwerk brengt verschillende professionals in de gezondheidszorg samen om in een constructieve omgeving ideeën uit te wisselen en nieuwe invalshoeken te vinden voor de uitdagingen in de farmaceutische zorg. Elke deelnemer draagt zorg voor inhoudelijke inbreng vanuit een verschillende invalshoek”

Deelnemers aan dit netwerk zijn vertegenwoordigers van het ministerie van VWS, de zorgverzekeraar, farmaceutische industrie, zorgaanbieder, zorgconsument, apotheek en de groothandel. Tezamen vormen zij een soort farmaceutische denktank ten behoeve van de ‘uitdagingen van de farmaceutische zorg’.

Het Apollo Netwerk werd in 2007 opgericht door GlaxoSmithKline en Janssen-Cilag, in samenwerking met Accenture, een organisatie-adviesbureau. Pikant detail is dat deze club (gedeeltelijk) gefinancierd wordt door de Nederlandse overheid. Op 3 oktober 2013 bericht de Telegraaf dat het ministerie van Volksgezondheid bijna “een ton aan deze praatclub” geschonken heeft. Met andere woorden: de overheid betaalt lobbyisten die zoals we direct zullen zien dezelfde overheid proberen te beïnvloeden. Hoe gek kan het worden?

Kunnen wij het Apollo Netwerk vertrouwen?

Hmmmmm, wij hebben er erge moeite mee. Ten eerste vertrouwen wij de oprichters van het netwerk niet. Het bedrijf GlaxoSmithKline staat bekend om afpersing, afkoping, omkoping en onderzoeksfraude op grote schaal en wereldwijd gepleegd. GSK werd voor het achterhouden van informatie met bettrekking tot het antidepressie medicijn Paxil door de rechter veroordeeld tot een recordboete van 3 miljard dollar. Een gigantisch bedrag, maar aanzienlijk minder dan de winst die er – ten koste van onnoemlijk veel onnodige bijwerkingen – gemaakt is op dit medicijn van 11,6 miljard dollar.

Ook het in Nederland gevestigde bedrijf Janssen-Cilag kwam in het nieuws wegens crimineel gedrag. ‘Gesjoemel’ met een pijnbestrijdingsmedicijn leverde een boete op van 10,8 miljoen euro. Kortom – we hebben te maken met ‘witte-boorden’ criminaliteit.

Ten tweede vertrouwen wij de werkwijze van deze organisatie niet. Het overleg binnen het Apollo Netwerk is namelijk ‘vertrouwelijk’ – in andere woorden: vindt achter gesloten deuren plaats. Dit gaat zelfs zo ver dat alle ingediende moties van de Tweede Kamer om inzage in Apollo verworpen zijn. Waarom? Wat is er zo geheimzinnig aan het “uitwisselen van nieuwe invalshoeken voor de uitdagingen in de farmaceutische zorg”? Waarom worden vragen met betrekking tot transparantie afgewimpeld?

Wij denken dat – gezien de reputatie die de oprichters van deze organisatie hebben – het heel goed denkbaar is dat het Apollo Netwerk een ‘ons-kent-ons’ gebeuren is waar besproken wordt hoe een nieuw (onnodig?) vaccin of medicijn (waarvan men al lang weet dat het onaanvaardbare bijwerkingen heeft?) de ‘weg naar de burger kan vinden’. Is de geheimhouding van hun overleg in overeenstemming met het onderliggende doel van deze organisatie: het ondersteunen van de economie – lees: de winsten van GlaxoSmithKline en Janssen-Cilag in plaats van de gezondheid van de (Nederlandse) burger?

Hoe groot is de invloed van het Apollo Netwerk?

Waarschijnlijk zeer aanzienlijk. Het netwerk heeft tentakels die invloedrijke mensen verbindt met, en gevoelig maken voor beïnvloeding door de farmaceutische industrie. Wat is de reden dat het goedkopere combivaccin Hexyon van Sanofi Pasteur MSD door de Gezondheidsraad werd afgewezen en het duurdere Infantrix hexa vaccin van GSK werd aanbevolen? Wat is de reden dat de kamervragen met betrekking tot het overleg van het Apollo Netwerk niet beantwoord worden? Kan iemand ons uitleggen hoe we zelfs maar de schijn van onafhankelijkheid kunnen ophouden als vertegenwoordigers van de overheid en adviesraden regelmatig overleg plegen met vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie???

2. De Gezondheidsraad

De Gezondheidsraad is een wetenschappelijk adviesorgaan. Zij heeft als taak om de regering en het parlement te adviseren op het gebied van volksgezondheid en het gezondheids(zorg) onderzoek. De Gezondheidsraad heeft zeven criteria ontwikkeld om te bepalen of een vaccin ‘in aanmerking komt’ voor toevoeging aan het RVP.

Criterium 1: De ziekte is ernstig voor individu en treft een omvangrijke groep.
Criterium 2: De vaccinatie leidt tot een aanmerkelijke vermindering van ziekte in de bevolking (effectiviteit)
Criterium 3: Eventuele nadelen van de vaccinatie doen geen belangrijke afbreuk aan de gezondheidswinst (veiligheid)
Criterium 4: De last die een persoon ondervindt door vaccinatie staat in redelijke verhouding tot de persoonlijke (gezondheids)voordelen
Criterium 5: De last die een persoon ondervindt door het totale RVP staat in een redelijke verhouding tot de persoonlijke gezondheidsvoordelen en de gezondheidswinst voor de totale bevolking
Criterium 6: De verhouding tussen kosten en gezondheidswinst is gunstig in vergelijking met andere mogelijkheden om de ziektelast te reduceren
Criterium 7: Met de vaccinatie wordt een urgent volksgezondheidsbelang gediend

Gewogen en te licht bevonden

In het eerste deel van dit artikel hebben we gezien dat waterpokken en kinderdiarree misschien lastig zijn, maar niet gevaarlijk. Vaccins zoals het waterpokkenvaccin – en waarschijnlijk ook het rotavirusvaccin – zijn ongetwijfeld reeds door de Gezondheidsraad gewogen om opgenomen te worden in het Rijksvaccinatieprogramma (RVP) en te licht bevonden. Het is duidelijk dat ze niet voldoen aan bovenstaande criteria – dus niet geschikt zijn voor toevoeging aan het RVP. Er is dus geen opname in een publiek of collectief vaccinatieprogramma mogelijk, maar misschien is er nog wel een markt te vinden voor ‘individuen’. Het vaccin is tenslotte geregistreerd en de lobby van de farmaceutische bedrijven is deshalve op zoek naar een afzetmarkt.

We dienen niet te onderschatten hoe groot de invloed is van de lobbyisten van farmaceutische bedrijven op de politiek en patiëntenorganisaties. In Brussel hebben de negen farmaceutische koepelorganisaties maar liefst 20 ‘belangenbehartigers’ voltijds in dienst. Die komen bovenop de 26 lobbyisten die direct werkzaam zijn voor 13 grote fabrikanten. Deze mensen houden zich bezig met het beïnvloeden van de politiek en steeds zwaarder gesponsorde patiëntenorganisaties.

Kunnen we de Gezondheidsraad vertrouwen?

In de ZEMBLA uitzending ‘De overbodige griepprik’ op 20-11-2010 hebben wetenschappers hun twijfel geuit over de werking van de griepprik. In 2006 publiceert de Cochrane Collaboration, een onafhankelijke organisatie waarbij wetenschappers van over de hele wereld zijn aangesloten, hierover een vernietigend artikel. Ze hielden alle onderzoeken tegen het licht en kwamen tot de slotsom dat er helemaal geen bewijs is dat de griepprik doet waarvoor hij is bedoeld, namelijk longontsteking en sterfte voorkomen. Huub Schellekens (hoogleraar medische biotechnologie) noemt het in deze documentaire ‘onethisch een hele bevolkingsgroep te vaccineren met een vaccin dat bijna niets doet.’ Desondanks meent de Gezondheidsraad dat er ‘voldoende aanwijzingen’ zijn dat de griepprik ‘werkt’ en beveelt hem aan voor 60-plussers.

De Gezondheidsraad lijkt gevoelig te zijn voor economische belangen. Wat te denken van moeders die thuis moeten blijven voor een kind met waterpokken of een andere kinderziekte? Dat kost geld – heeft U daar wel eens over nagedacht? Nee? De Gezondheidsraad wel! Zij heeft plannen voor het vervangen van het BMR-vaccin door een BMRW-vaccin op de leeftijd van 14-15 maanden en 9 jaar. In het artikel ‘Waterpokken: voldoende redenen voor invoering van vaccinatie’, geschreven door leden van de Gezondheidsraad wordt een poging gedaan om de ziekte als ernstig af te schilderen. Maar de feitelijke onderbouwing met betrekking tot de aantallen is niet overtuigend. En de volgende overweging doet vermoeden dat de werkelijke reden voor het toevoegen van de W aan de BMR waarschijnlijk geen medische, maar een economische is:

“De indirecte ziektelast ten gevolge van arbeidsverlies dat optreedt als werkende ouders thuisblijven om voor hun zieke kind te zorgen, vormde een extra factor ten gunste van de kosteneffectiviteit van vaccinatie.”

Hoe groot is de invloed van de Gezondheidsraad?

Groot. Haar adviezen gelden als de norm. Het feit dat er drie leden van de Gezondheidsraad zetelen in het Apollo Netwerk geeft te denken.

3. Dutch Vaccines Group

“De Dutch Vaccines Group (DVG) is de belangenorganisatie van alle partijen die in Nederland actief zijn op het gebied van vaccins.”

De DVG is niet echt prominent aanwezig in de politiek, maar speelt op de achtergrond mee in de acceptatie van het vaccinatiebeleid. Zij organiseerde op 10 oktober 2014 bijvoorbeeld een symposium over de ‘wenselijkheid van het griepvaccin’.

Haar doelgroep? Wetenschappers, medici, ambtenaren, politici, journalisten en vertegenwoordigers vanuit de industrie. Prominente spreker was Ab Osterhaus, een viroloog die eveneens een belangrijke post heeft in de WHO. Hieronder kunt u lezen dat de WHO streeft naar een vaccinatiegraad van 95% wereldwijd, omdat dit nodig zou zijn om ‘ziektes uit te roeien’. De heer Osterhaus zal ongetwijfeld zijn best gedaan hebben om de ‘partijen die actief zijn op het gebied van vaccins’ ervan te overtuigen dat de seizoensgriep een gevaarlijke ziekte is waartegen de burger zich nu gelukkig kan beschermen door een ‘veilig en werkzaam vaccin’. Vanuit zijn positie bij de WHO streeft hij immers naar het behalen van een hoge vaccinatiegraad.

Het is vrij ongebruikelijk dat men op een symposium kritisch luistert en het overgrote deel van de beroepsgroepen voor wie dit symposium georganiseerd wordt zal de informatie klakkeloos doorspelen naar de burger toe. Het zou niet nodig moeten zijn, maar het is wel nodig: er is een alternatief circuit ontstaan waar men terecht kan voor realistische informatie over vaccins.

Het griepvaccin is niet veilig en werkt ook niet. In aanvulling op bovenstaande informatie over de griepprik: Michael Osterholm, werkzaam als wetenschapper bij de University of Minesota op de afdeling ‘Infectious Desease Research and Policy’, analyseerde meer dan 12.000 onderzoeken en documenten daterend vanaf 1930 tot nu. Hij kwam tot de conclusie dat er praktisch geen bewijs was dat de griepprik enige bescherming biedt. Een niet minder schokkend onderzoek , gepubliceerd in ‘The Lancet’, een gerenommeerd wetenschappelijk tijdschrift, heeft onthuld dat het griepvaccin slechts in staat is griep te voorkomen bij 1,5 uit elke 100 personen die met het vaccin geïnjecteerd zijn. En we kunnen nog wel even doorgaan met referenties – het volstaat om even te googlen en het is duidelijk dat ‘effectiviteit’ van het griepvaccin zo lek is als een mandje.
Geen bescherming, maar helaas wel bijwerkingen. In het griepvaccin zitten neurotoxische stoffen (schadelijk voor hersenen en zenuwstelsel) die juist voor de doelgroep (oudere mensen, baby’s en zelfs zwangere vrouwen) zeer gevaarlijk zijn. In een griepvaccin ontwikkeld door GlaxoSmithKline trof men 25.000 keer hogere waardes kwik aan dan de veiligheidsnorm die door de EPA (environmental protection agency) zijn vastgesteld voor water. Alsof het niets is. Pffff.

Kunnen we de DVG vertrouwen?

De DVG wordt gesponsord door – kiekeboe, daar is ie weer – GlaxoSmithKline, een vaccinproducent en Nefarma, een brancheorganisatie van farmaceutische bedrijven die zich richt op onderzoek en ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen. Er is dus een duidelijke link tussen DVG en het bedrijfsleven. Het zou ons niet moeten verbazen. De eerste regel op de website zegt letterlijk dat de DVG een belangenorganisatie is voor bedrijven die actief zijn op het gebied van vaccins. Deze belangen hebben natuurlijk een economisch karakter.

4. De Wereldgezondheidsorganisatie

De WHO zetelt in Genève. Deze organisatie is uitermate pro-vaccins. In een wereld waar nog steeds 1 op de 8 mensen (bijna 870 miljoen) ondervoed is en 1 op de 7 (783 miljoen) mensen geen toegang heeft tot schoon drinkwater heeft zij een budget van maar liefst 679,5 miljoen dollar voor mondiale vaccinatieprogramma’s versus 1,3 miljoen dollar voor gezondheidscalamiteiten. Het overlijden van 1400 kinderen per dag aan ziektes die het gevolg zijn van een gebrek aan schoon drinkwater en de 18.000 kinderen die dagelijks doodgaan van de honger is kennelijk geen gezondheidscalamiteit!

Kunnen we de WHO vertrouwen?

De invloed van armoede op gezondheid is gigantisch. Wereldwijd laten statistieken zien dat de sterfte aan infectieziekten afnam toen de hygiëne verbeterde en de weerstand toenam door verbeterde welvaart en voeding. Infectieziektes die op epidemische schaal voorkwamen verdwenen zonder dat er ooit tegen gevaccineerd werd en kinderen stierven niet meer aan kinderziektes omdat ze niet ondervoed waren. Met een budget van honderden miljoenen dollars per jaar moet het mogelijk zijn armoede te bestrijden! Maar als je ziet waar deze organisatie haar geld aan uitgeeft is het duidelijk dat zij de belangen van de industrie vertegenwoordigt en niet die die van de hongerende medemens.

Hoe groot is de invloed van de WHO?

Zeer groot. De WHO is gevestigd in Genève, maar haar besluiten zijn wereldwijd bepalend voor het vaccinatiebeleid. De WHO is een zeer goed georganiseerde pro-vaccinatielobby, die formeel gericht is op het verbeteren van de wereldgezondheid, maar in de praktijk veel werk maakt van het beïnvloeden van politici.

“WHO/Europe’s work in the area of vaccines and immunizaton is guided bij the European Vaccine Action Plan, an ambitious roadmap to ensure equitable and optimal protection of Europe’s population from vaccine-preventable diseases.”

Met het ondertekenen van het ambitieuze ‘European Vaccine Action Plan’ van de WHO hebben politici hun commitment bevestigd om onder andere de mazelen en rode hond ‘uit te roeien’ en ‘evidence-based’ besluiten te maken over de introductie van nieuwe vaccins.

“WHO/Europe provides technical support to Member States to ensure full implementation of the Plan.”

Wat we hieronder moeten verstaan? De WHO heeft zeer veel geld en zeer veel macht. Kortom, het is een zeer goed gesmeerde pro-vaccinatielobby.

5. Beleidsmakers bekeken

De huidige minister van gezondheidszorg, mevrouw Edith Schippers, doet haar best om ons commitment naar de WHO waar te maken. Net als haar voorgangers volgt zij ‘richtlijnen’ die door de WHO opgesteld worden. En ze heeft ook nog een ideetje – in haar brief als volgt verwoord: “Het bekendste publieke vaccinatieprogramma, het Rijksvaccinatieprogramma, is op dit moment als een individuele aanspraak ondergebracht in de AWBZ. Ik ben voornemens om dit programma als een overheidsaanbod op te nemen in de Wet publieke gezondheid.”

De Wet publieke gezondheid is een Nederlandse wet die in 2008 is vastgesteld. Het is de wet die de uitvoering van de door de WHO aangenomen Internationale Gezondheidsregeling uit 2005 voorschrijft. De wet regelt onder andere de bestrijding van infectieziektecrises en de isolatie van personen/vervoermiddelen die internationaal gezondheidsgevaren kunnen opleveren.

Met andere woorden: de ‘voornemens’ van minister Schippers spelen de WHO in de kaart. De vraag is natuurlijk hoe ‘isolatie van personen die internationaal gezondheidsgevaren kunnen opleveren’ geïnterpreteerd gaat worden. Er is een snel groeiende groep ouders die, ofwel omdat ze het zelf meegemaakt hebben, ofwel omdat ze er uitgebreid literatuuronderzoek naar gedaan hebben, concluderen dat de risico’s van vaccins groter zijn dan de risico’s van infectieziektes. Zij kiezen ervoor hun kinderen te beschermen tegen de gifstoffen in vaccins en hun focus ligt op gezonde voeding en gezonde leefgewoonten. Kinderen uit deze groep krijgen de rust en ruimte om de kinderziektes door te maken. Deze worden gezien als normale fases in de ontwikkeling van een sterk immuunsysteem. Zou de Wet publieke gezondheid – met de hete adem van de WHO in de nek – ongevaccineerde kinderen die een kinderziekte hebben ter isolatie op kunnen nemen? We zijn er niet gerust op. Het argument dat zij een ‘gezondheidsgevaar opleveren’ ligt voor de hand natuurlijk. De goed geïnformeerde groep ouders die vaccins weigeren vanwege de giftige inhoudsstoffen neemt snel toe en het lijkt wel of ‘verplichting’ en ‘ter isolatie opnemen’ ingezet worden als laatste redmiddel om deze ontwikkeling tegen te gaan. Gevaccineerde kinderen krijgen net zo goed kinderziektes, dus de werkzaamheid van het vaccin is verre van waterdicht. Het staat – in bedekte termen – zelfs op de verschillende bijsluiters. Maar als gevaccineerde kinderen tóch ziek worden, zullen media en medici niet snel zeggen dat het vaccin regelmatig faalt, maar de schuld geven aan ongevaccineerde kinderen. Men suggereert dat vaccins verplicht zouden moeten worden. Hoe krom is dat? De redenatie is niet: gevaccineerd kind wordt ziek, het vaccin werkt niet – maar gevaccineerd kind wordt ziek… en dat komt dus omdat niet elk kind gevaccineerd is!

Intimidatie

Vaccineren is een keuze. Sommige mensen kiezen ervoor en sommige niet. Als het vaccin doet wat men zegt dat het doet, zou het niet uit moeten maken of er ongevaccineerde kinderen rondlopen. Het vaccin beschermt immers tegen ziekteverwekkers; of die nou op een kind of op een appel zitten. Het bij de ouders weghalen van een ziek kind of de ouders dwingen om een gezond kind te laten vaccineren is pure intimidatie of zelfs misdadig te noemen. De vrije en goedgeïnformeerde keuze is een vastgelegd grondrecht: het recht op menselijke integriteit.

Nog meer intimidatie?

De ontwikkeling van het vaccinatiezorgmodel en een steeds zwaarder belast RVP valt samen met een nieuwe Jeugdwet die op 1 januari 2015 in werking is getreden. Onder deze wet krijgen gemeenten meer macht (bijvoorbeeld om zonder tussenkomst van de rechter een kind uit huis te plaatsen), en worden gezinnen strenger in de gaten gehouden. ‘Onvoldoende consultatiebureaubezoek’ kan een reden zijn om een melding bij Jeugdzorg te doen. Maar ouders die hun kinderen niet vaccineren merken al snel dat het consultatiebureau weinig toevoegt als je niet komt om die prik te halen. Ons kindje meten of wegen kunnen we zelf wel – als we dat al zouden willen. Worden ouders die geen gebruik wensen te maken van het consultatiebureau straks onder druk gezet?

De zorg van de minister afgezet tegen de zorg van de ouder

De afgelopen jaren is de Nederlandse burger door de verschillende ministers van gezondheid behoorlijk in de maling genomen. Minister Schippers vormt hier geen uitzondering op. Het doel wat zij nastreeft met betrekking tot een – in theorie – vrijwillig programma gaat van het manipuleren van ouders om deel te nemen richting controle en verplichting.

Voor de overheid betekent gezondheidswinst: ‘de ziekte niet meer kunnen krijgen’. Dat levert economisch gezien inderdaad winst op. Kind is gevaccineerd; kan zogenaamd niet meer ziek worden, moeder blijft op de werkvloer. Maar afgezien van de economische belangen: levert ‘gezondheidswinst’ daadwerkelijk gezondheid op?
Het is doorgedrongen in het collectief bewustzijn – en waarschijnlijk zelfs bij de minister – dat er een duidelijk verband is tussen de toename in vaccins en de toename in chronische aandoeningen van het immuunsysteem en centraal zenuwstelsel. Dat de steeds grotere blootstelling aan chemicaliën op een steeds jongere leeftijd de natuurlijke ontwikkeling van een krachtig immuunsysteem verstoort en schade kan opleveren aan het nog zeer kwetsbare organisme van baby’s en jonge kinderen, zoemt rond in de Nederlandse bevolking.

Vermijden van gifstoffen

Vaccinatiezorg – het woord zegt het al – betekent de zorg voor het vaccin. Daar hebben we geen behoefte aan. En het wordt steeds duidelijker dat we de zorg voor onze kinderen niet over kunnen laten aan commerciële bedrijven en de officiële instanties waar beleidsmakers werkzaam zijn. Steeds meer ouders nemen zelf verantwoordelijkheid voor gezondheid. Voornamelijk door het vermijden van gifstoffen in de voeding en vaccins en het omarmen van een gezonde manier van leven! Noch prikken, noch pillen kunnen het welzijn van onze kinderen bewerkstelligen. Borstvoeding en later onbewerkte voeding, vrij van giftige e-nummers; voldoende rust, voldoende beweging en uiteraard een liefdevolle, veilige bedding waarin het kind kan opgroeien zijn de ingrediënten voor gezondheid.

In de al eerder aangehaalde brief geeft de minister als argument voor het implementeren van het vaccinatiezorgmodel dat vaccins tot op heden een ‘collectief belang’ gediend hebben. De minister wil zich nu inzetten voor een ‘individueel belang’ van een verder niet gespecificeerde doelgroep. Een recent rapport, uitgevoerd onder 80.000 kinderen in de Nederlandse huisartsenpraktijk, geeft aan dat 1 op de 4 kinderen last heeft van een chronische aandoening. Het lijkt ons zo klaar als een klontje dat de grootste gezondheidswinst te behalen valt in het collectief en dat het de taak is van de minister om het collectief belang te dienen met als hoofddoel het tot stand brengen van een vermindering van de chronische aandoeningen waar onze kinderen door geplaagd worden.

Mogen wij een suggestie doen?

Wij hebben een idee voor een maatregel die gigantische gezondheidswinst op zal leveren! Op dit moment zit in meer dan de helft van de producten die je bij de supermarkt kunt kopen de chemische toevoeging E621 – een smaakversterker die de hersenen aantast. Dit levert een reëel gevaar op voor de gezondheid. Niet elke moeder heeft altijd tijd en zin om met een vol karretje en mogelijkerwijs nog een kind op de arm in de supermarkt labels door te lezen. Dat betekent dat onze kinderen, als zij gewone voeding, die je bij de gewone supermarkt kunt kopen tot zich nemen, beetje bij beetje vergiftigd worden. Niet alleen door de smaakversterker E621, maar ook door ‘zoethouders’ als aspartaam en nog tientallen andere ‘additieven’ in ons eten.

Chemicaliën in de voedingsstoffen

Het zou fijn zijn als de minister zich bezig zou houden met het verwijderen van de chemicaliën in de voedingsstoffen die er op het schap van de gemiddelde supermarkt liggen. Wij snappen eerlijk gezegd niet dat zij haar kostbare tijd besteedt – zij heeft hier maar liefst twee jaar de tijd voor uitgetrokken – aan ontwikkelen van een ‘vaccinatiezorg’ model. Zij zou er goed aan doen jonge moeders voorlichting te geven over het belang van (borst)voeding en zich keihard dienen in te zetten voor het opstellen van een regelgeving die ervoor zorgt dat ons voedsel vrij is van gifstoffen.

Tot op heden heeft de minister een enkele maatregel getroffen die laat zien dat zij ook maar enige affiniteit heeft met het beschermen van onze kinderen tegen de vele chemicaliën die hun gezondheid bedreigen. Verlies aan ‘gezondheidswinst’ is een verwarrend woord, want vaccins maken iemand niet gezonder: vaccins zorgen er hooguit voor dat een bepaalde infectieziekte niet doorgemaakt kan worden. Het lijkt er meer op dat haar affiniteit eerder ligt bij het arme vaccin dat allang goedgekeurd is, maar waar nog steeds geen afzetmarkt voor gevonden is, dan bij onze prachtige, onschuldige kinderen. Om het maar weer heel cru te stellen: gaat het om gezondheid of geld? Zo te zien om het laatste.

Tekst: Ellen Vader en Door Frankema
Bron: Spiegelbeeld, Juni 2015