De Chronische Ziekten

Over klassieke homeopathie

In de beginjaren van de Homeopathie konden weliswaar de acute klachten uitstekend worden genezen maar werd geen antwoord gevonden op de behandeling van chronische ziekten. Een duurzame genezing werd in deze gevallen dan ook veelal niet bereikt. In de jaren 1816-1817 hield dit probleem Hahnemann dag en nacht bezig. Toen de grondbeginselen van chronische ziekten hem duidelijk waren geworden, heeft hij gedurende elf jaar gewerkt om de bij deze chronische verstoringen horende geneesmiddelen te ontwikkelen. In 1828 werd de kroon op dit praktijkgerichte werk gezet door de publicatie van die ‘Die Chronische Krankheiten ihre eigenthümliche natur und Heilung’.

De door Hahnemann gepubliceerde ervaringen en inzichten weken sterk af van de tot dan toe binnen de homeopathie ontwikkelde en heersende doctrine.

Dit werk werd mede daardoor door de toenmalige beroepsgroep niet begrepen en geaccepteerd en gaf aanleiding tot de eerste afsplitsingen binnen de homeopathische beweging. Hierdoor heeft de ontwikkeling van de homeopathie zoals deze door Hahnemann bedoeld was nooit echt voet aan de grond gekregen. Vele generaties homeopaten werden door even zovele docenten op een wijze opgeleid die niet gebaseerd was op de latere ervaringen en inzichten van Hahnemann. En dat terwijl zijn naam wel steeds gebruikt word als grondlegger van de Homeopathie.

De standaardwerken van Hahnemann worden naast dat ze wel in naam genoemd werden, tot op heden in studie en praktijk aantoonbaar amper gebruikt en begrepen.